بزرگترین زندان زمین

کتاب بزرگترین زندان زمین به بحث درباره پیشینه‌ای از سرزمین‌های اشغالی می‌پردازد. ایلان پاپه نویسنده این کتاب مورخ و فعال اجتماعی اهل اسرائیل است. او استاد دانشکده علوم اجتماعی و مطالعات بین الملل در دانشگاه اگزتر بریتانیاست و رئیس مرکز اروپایی مطالعات فلسطین همان دانشگاه و نیز رئیس سابق مرکز مطالعات قومی سیاسی اگزتر می باشد. در این کتاب به توضیح بافت تاریخی و سرزمینی فلسطین می‌پردازد و ریشه‌های درگیری اسرائیل و فلسطین را در اوایل قرن بیستم جستجو می‌کند. او توضیح می‌دهد که چگونه اشغال کرانه باختری و نوار غزه در سال 1967 و پس از جنگ شش روزه آغاز شد. و چگونه در طول دهه‌ها تکامل یافت. یکی از موضوعات اصلی کتاب «بوروکراسی شرارت» است، اصطلاحی که پاپه برای توصیف سیستم‌های پیچیده اداری و حقوقی برای کنترل جمعیت فلسطین به کار می‌برد. کتاب بزرگترین زندان زمین (The Biggest Prison on Earth) را یک منبع جامع برای مرور تاریخیِ روند تبدیل باریکه غزه به بزرگ‌ترین زندان روباز جهان دانسته‌اند. گفته‌شده که این کتاب می‌تواند تمام شبهاتی را که از سوی رسانه‌های غربی برای حمایت از اشغالگری و توجیه خونریزی‌های دولت اسرائیل به‌صورت گسترده پمپاژ می‌شود، شفاف کند. نویسنده به بررسی تاثیرات انتقال جمعیت به صورت اجباری می‌پردازد که کرانه باختری را تبدیل به یک زندان باز تبدیل کرده است. در فصول پایانی پاپه با تردید در مورد راه حل دو دولتی به ماهیت ریشه‌دار اختلافات اشاره می‌کند. کتاب بزرگترین زندان زمین توسط مهدی خانعلی‌زاده و مریم قره‌گزلو ترجمه و توسط نشر کتابستان به چاپ رسیده‌است.  

چرا باید کتاب بزرگترین زندان زمین را بخوانیم؟

زیرا این کتاب یک منبع جامع برای مرور تاریخی روند تبدیل باریکه غزه به بزرگترین زندان رو باز جهان است. ومی تواند شفاف کننده تمام شبهاتی باشد. که از سوی رسانه های غربی برای حمایت از اشغالگری و توجیه خونریزی های اسرائیل به صورت گسترده پمپاژ می شود.  

کتاب بزرگترین زندان زمین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

به تمام کسانی که علاقه‌مند به تاریخ فسطین و ریشه‌های درگیری در آن سرزمین هستند، پیشنهاد می‌کنیم.  

در برشی از کتاب بزرگترین زندان زمین می‌خوانیم:

ژوئن ۱۹۶۷، در عرض یک ماه اسرائیل پایه و اساس واقعیت جدیدی را در کرانه باختری و غزه بنا نهاد که تا امروز ادامه دارد. در همان ماه، سیاست مداران اقتصاددان امیدوار بودند. که با ایجاد یک واقعیت اقتصادی جدید گذاری بی دردسر را تسهیل کنند. که هم به نفع استعمارگران جدید باشد و هم رضایت جمعیت بومی را جلب کند. همان طور که خواهیم دید، بحث اصلی این بود. که چگونه مناطق تازه اشغال شده‌میتوانستند. برای اسرائیل سودمند باشند، اما اساسا فرض بر این بود که رهاورد جانبی یک سیاست اقتصادی اصولی به نفع مردم محلی نیز خواهد بود. تفاوت بین این دو دسته گرایش این بود. که از همان ابتدا، سیاست گذاران نیازهای اقتصادی مردم محلی را به عنوان پاداشی برای رفتار خوب و ابزاری برای مجازاتشان به عنوان تلافی رفتار بد تلقی میکردند.

—- کتاب خوب —-