مامان بابا من غول نیستم

کتاب مامان بابا من غول نیستم نوشتهٔ مسلم وافی و سعید شریف یزدی و ترجمهٔ خدیجه آسیمه (گروه متنوک) است و نشر معارف آن را منتشر کرده است. موضوع این کتاب آسیب‌های کاهش جمعیت و فرزندآوری و راه‌های مقابله با آن است.

درباره کتاب مامان بابا من غول نیستم

واژهٔ غول را از کودکی وقتی می‌شنیدیم به یاد داستان‌های ترسناک می‌افتادیم؛ موجودی با شاخ‌های بلند و صورتی بدترکیب و صدای هولناک؛ وقتی بزرگ‌تر شدیم برای ترساندن‌دیگران و منصرف‌کردنشان‌از موضوعی یا فردی از کلمه مثل غوله یا از غول بدتره استفاده‌می‌کردیم. اما امروزه می‌بینیم که حتی بدون ذکر نام غول بعضی موضوعات چنان ترسناک و سخت جلوه داده شده‌اند که حتی فکرش را هم نمی‌کنیم. یکی از آنها موضوع فرزند و فرزندآوری است. مقوله‌ای که در گذشته نه چندان دور مهمان خانه‌ها بود و همه به وجودش و حضورش افتخار می‌کردند! ظاهراً ترس از فرزندآوری ریشه در تاریخ دارد. چنانچه قرآن کریم نیز درباره مشرکانی که اقدام به کشتن فرزندانشان می‌کردند از واژه ترس استفاده می‌کند: «وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَکمْ خَشْیةَ إِمْلَاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِیاکمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کانَ خِطْئًا کبِیرًا». فرزندانتان را از بیم تنگدستی نکشید؛ ما به آنان و شما روزی می‌دهیم، یقیناً کشتن آنان گناهی بزرگ است. این ترس از فرزندآوری می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند ترس از عدم تأمین نیازهای اقتصادی، ترس از عدم تربیت صحیح، ترس از محدودشدن و به طور کلی ترس از آینده خود و فرزندان باشد. در کتاب مامان بابا من غول نیستم سعی شده ضمن تبیین شرایط موجود در حوزه جمعیت و آسیب‌های آن و ارائه راهکارهای مرتبط در جهت کاهش آسیب‌ها و ترویج فرزندآوری به بررسی برخی از انواع ترس‌ها در مورد فرزندآوری و عللشان پرداخته و در نهایت راهکارهای مقابله با آن ترس‌ها بیان شود.

خواندن‌کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به همهٔ زوج‌هایی که قصد فرزندآوری ندارند پیشنهاد می‌کنیم.

گزیده ای از کتاب:

«در متنی که ما ابلاغ کردیم، در مقدمهٔ این سیاست‌ها، چهار نکتهٔ اصلی را به‌عنوان انگیزه و عامل تهیهٔ این سیاست‌ها ذکر کردیم. این چهار نکته را من اینجا تکرار می‌کنم؛ یکی اشاره به ظرفیت‌های فراوان مادّی و معنوی کشور بود. در مقدمهٔ ابلاغ‌شده در این سیاست‌ها به این اشاره کردیم؛ این بسیار مسئلهٔ مهمی است. ظرفیت‌های کشور خیلی وسیع است. خیلی از ماها آگاه نیستیم به گسترهٔ این ظرفیت‌های عجیب، یا به اهمیت آن توجه نداریم. می‌دانیم، آمارها دستمان هم هست، توجه نمی‌کنیم. بعضی از مسئولین این‌جورند؛ آمارها را دارند، اما اهمیت آمارها موردتوجه آن‌ها قرار نمی‌گیرد. حالا از باب مثال، نیروی انسانی است که من قبلاً هم یک اشاره‌ای کردم. ما الآن ازلحاظ نیروی انسانی و از جهت دارا بودن نیروی جوان، در بهترین وضعیتیم؛ یعنی الآن بیش از ۳۱ درصد جمعیت ما بین پانزده سال تا بیست و نه سال سن دارند. این وضعیت عالی است، فوق‌العاده است.