ناگفته های صورتی

کتاب «ناگفته های صورتی» نوشتۀ سیدمحمدحسین راجی است و نشر معارف آن را منتشر کرده است. موضوع کتاب ناگفته‌های صورتی، روایت ظلم تاریخی به زنان و تشریح منطق استعماری غرب در حوزۀ زنان است.

درباره کتاب ناگفته های صورتی

مسئلۀ زنان در طول تاریخ همواره یکی از بحث‌های مهم و چالشی در تمام کشورهای جهان به‌ویژه ایران بوده و تحقیقات زیادی دربارۀ این موضوع صورت‌گرفته‌است. یکی از ابعادی که در مطالعات و پژوهش‌ها از آن غفلت شده‌و باید بیشتر موردتوجه قرار بگیرد، بحث ظلم به زنان و همچنین منطق استعمارگران در استفادۀ ابزاری از زنان است. می‌دانیم که زنان تاریخ غم‌انگیزی داشته‌اند و نگاه ابزاری و تحقیرآمیز به آن‌ها همواره وجود داشته و این مسئله محدود به زمان و مکان خاصی نبوده است. در دوران معاصر نیز علی‌رغم ادعای روشنفکران دربارۀ عملکرد درخشان در حمایت از زنان، ظلم به زنان به شیوه‌ای نوین همچنان تداوم‌یافته و از بین نرفته است. کتاب ناگفته‌های صورتی شیوه‌ها و روش‌های استعمار غرب برای دستیابی به منافع خود از طریق سوءاستفاده از مسئلۀ زن را تبیین می‌کند. بخش‌هایی از کتاب ناگفته‌های صورتی به بیان پیامدهای دوقطبی شدن جامعه در مسئلۀ حجاب در کشورهایی مانند مصر سودان اختصاص دارد. مصداق‌هایی ازاین‌دست نکات ارزشمندی را در اختیار افراد جامعه، به‌خصوص قانون‌گذاران حوزۀ حجاب برای پیشگیری از نتایج زیان‌بار اقدامات اشتباه می‌گذارد. کتاب ناگفته‌های صورتی در ۴ فصل تنظیم شده‌است. عناوین فصل‌های کتاب عبارت است از: «فصل اول: ظلم به زنان در طول تاریخ»، «فصل دوم: جریان‌شناسی سوءاستفاده ابزاری از مسائل زنان از انقلاب صنعتی تا انتهای قرن بیست»، «فصل سوم: جریان‌شناسی سوءاستفادهٔ ابزاری از مسائل زنان در قرن بیست ویک» و «فصل چهارم: پیامدهای آزادی زنان به سبک غربی»

خواندن‌کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن‌این‌کتاب را به علاقه‌مندان‌به تاریخ جهان، دوستداران مسائل جامعه‌شناسی به ویژه زنان‌پیشنهاد می‌کنیم.

گزیده ای از کتاب :

«نگاه تحقیرآمیز و منفی به زن به اندازۀ تاریخ باستان قدمت دارد. ظلم به زنان در طول تاریخ روم فراگیر بوده است. در جامعۀ اولیۀ روم، زن دارایی شوهر تلقی می‌شد، بنابراین تحت کنترل او بود. طبق قوانین اولیۀ روم، مرد می‌توانست همسرش را به‌خاطر خطاهایی که توسط زن انجام می‌گرفت و باعث خدشه‌دار شدن آبرو و یا تضعیف حقوق مالکیت مرد می‌شد، او را کتک بزند، طلاق دهد یا حتی به قتل برساند. در دوران امپراتوری روم، ضرب و شتم، طلاق و قتل از حقوق اختصاصی مرد سرپرست خانواده بود. زنان تنها در صورت خشونت بیش از حد، مجاز به طلاق از شوهران خود بودند. این حق نیز محدود به طبقات بالا بود. زنان در طبقات پایین نمی‌توانستند شوهران بدسرپرست خود را طلاق دهند، ‌هرچقدر که آزار و اذیت بیش از حد صورت‌گرفته باشد.»