پاییز آمد

درباره کتاب پاییز آمد.

شهدا را همیشه کلیشه‌ای معرفی کرده‌اند و هروقت حرف از خاطرات زندگی آن‌ها می‌شود توقع می‌رود یک موجود خیالی، دست‌نیافتنی و ازآسمان‌آمده معرفی شود که انگار هیچ‌وقت زندگی عادی و روزمره نداشته است، برای همین تصور جامعه از شهید یک شخص معصوم عاری از هر گناه و اشتباه است، درحالی‌که چنین نیست و شهدا هم مثل سایر آدم‌های شهر زندگی عادی داشته و در روزمرگی کاملاً معمولی به سر می‌بردند، شاید خیلی‌هایشان حتی اهل نماز شب یا مستحبات نبودند و در همین کوچه‌وبازار زندگی می‌کردند، آرزوهایی داشته‌و اشخاصی بریده از دنیا و مادیات نبوده‌اند. در کتاب «پاییز‌آمد.» به زندگی خصوصی خانم موسوی و شهید یوسفی، آشنایی و عشق آن‌ها پرداخته‌می‌شود، اتفاقی که در کتاب‌های مشابه کمتر رخ می‌دهد. کتاب «پاییز‌آمد.» نوشته گلستان جعفریان، داستانی احساسی و عمیق است که به زندگی و عشق شهید احمد یوسفی و همسرش می‌پردازد. این اثر به زندگی روزمره و چالش‌های این زوج می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه عشق و ایمان می‌تواند در سخت‌ترین شرایط زندگی، نیرویی برای ادامه مسیر باشد. احمد یوسفی به‌عنوان یک جوان مومن و فعال در جبهه‌های جنگ، با مسائل مربوط به فراق و دوری از خانواده و همسرش روبه‌رو می‌شود. همسرش نیز در غیاب او، بار مسئولیت‌های زندگی را به دوش می‌کشد و تلاش می‌کند تا به یاد او زندگی کند.

بخشی از کتاب پاییز‌آمد.

سی و پنج سال می‌گذرد؛ اما هنوز پاییز که می‌آید نمی‌دانم از آتش مهری که برجانم‌انداخته غمگین باشم یا مسرور. به برگ های زیبا و رنگارنگ می نگرم؛ با من سخت می گویند: زیبایی مرگ ما از زیبایی زندگی ماست… ((آری! پاییز برای من بغضی تمام نشدنی دارد. تب و لرزی است که حس آشنایش گرما بخش وجود من است. هنوز و همیشه نگاهم شور دیدنش را می ریزد و مرا بر دوست داشتنی ترین دوراهی ماندن و رفتن رها می کند… اصلا پاییز بهار من است، وقتی شکوفه می زند زخم های دلم در خزان فصل ها..)) پاییز آمد.