کتاب
تکنوکراسی نوشته
دکتر شهریار زرشناس است که انتشارات معارف برای علاقه‌مندان به علوم سیاسی منتشر کرده است.
درباره کتاب تکنوکراسی
با ظهور و بسط تکنولوژی جدید و گسترش دامنهٔ نفوذ آن، «سن سیمون» نویسندهٔ سوسیالیست فرانسوی (۱۸۲۵) این نظر را مطرح کرد که با غلبه یافتن تکنوکراسی (نظام تکنیک)، تکنوکرات‌ها یا فن‌سالاران (کسانی که اداره و کنترل نظام تکنیک مدرن را بر عهده دارند) قدرت یافته‌اند. لیبرالیسم کلاسیک در خود مایه‌های تکنیکی بسیار داشت، اما سیطرهٔ تمام‌عیار تکنوکرات‌ها در عصر امپریالیسم نحوی نظام مبتنی بر انحصارات بزرگ خصوصی و دولتی که با برنامه‌ریزی‌های بسیار دقیق تکنیکی و بدون بهره‌گیری از تفکر اداره می‌شوند پدید آورد و تکنوکرات‌ها و روشنفکران و سیاستمداران در یکدیگر ادغام شدند و تکنوکرات‌ها به عنوان یک طبقهٔ اجتماعی، صاحب قدرت و ثروت زیادی شدند و یا با سرمایه‌داران پیوند خوردند و یا در خدمت آن‌ها درآمدند. اصطلاح «تکنوکراسی» در سال ۱۹۱۹ میلادی توسط «ویلیام هنری اسمیت» نویسندهٔ آمریکایی مطرح گردید. در ایران نیز طبقهٔ تکنوکرات حضور داشته و به‌ویژه در سال‌های موسوم به «سازندگی» بر اثر در پیش گرفتن رویکردهای توسعه‌مدارانه از قدرت و مکنت بسیاری برخوردار گردیده و به عنوان یک جناح نیرومند در جمهوری اسلامی ظاهر گردید. تکنوکرات‌های حکومتی و غیرحکومتی ایران علی‌رغم برخی اعتقادات و ظواهر مذهبی، اندیشه‌های سولاریستی‌دارند و مروّج نئولیبرالیسم و کُرنش در مقابل نظام جهانی سلطه و عدول از آرمان‌های انقلاب و در پیش‌گرفتن طریق شبه مدرنیته در ایران هستند. این کتاب سعی دارد تکنوکراسی در ایران را در ابعاد مختلف آن بررسی کند.
کتاب خوب
